Ik kies voor Utrecht

Utrecht is een heerlijke stad om in te leven. Een monumentale stad. Een bruisende stad. Ruim driehonderdduizend inwoners, plus tienduizenden bezoekers van buiten de stad die hier komen werken, studeren, winkelen of hun vertier zoeken. Maar ook een compacte stad, met in te veel wijken te weinig ruimte voor groen. Een stad met heel veel jongeren, maar met te weinig beschikbare ruimtes om hen een eigen plek te geven. Een stad waar het vinden van een geschikte woning bijna onmogelijk is. Een stad waar de luchtkwaliteit een bedreiging voor de gezondheid vormt.
Wie beslist vanaf maart 2010 over de richting waarin die prachtige stad zich verder moet ontwikkelen? Welke keuzes zijn de juiste?
In dit verkiezingsprogramma laat Stadspartij Leefbaar Utrecht zien hoe wij die ontwikkeling willen vormgeven. In een aantal hoofdstukken over de in onze ogen belangrijkste thema’s (welzijn van de mensen, bouwen, wonen, verkeer en bereikbaarheid) beschrijven wij welke keuzes Stadspartij Leefbaar Utrecht maakt en wat wij willen bereiken met en voor de inwoners van de gemeente Utrecht.
Wij vragen ook uw inzet voor Utrecht. Door mee te denken en mee te doen. Samen hebben al die ruim 300.000 Utrechters zoveel kennis en kunde dat het wel heel stom zou zijn om dat niet te benutten. Door uw passie voor de eigen buurt, uw eigen wijk en met uw hart voor de stad, bent u voor ons een gelijkwaardige en vooral onmisbare bondgenoot.
Leefbaar Utrecht werd in de periode 1998-2006 door vriend en vijand geprezen om haar daadwerkelijke bestuurlijke vernieuwing. Een proces van vallen en opstaan, met successen en teleurstellingen, maar met de voortdurende drijfveer dat de Utrechters weer iets te zeggen zouden krijgen over hun eigen stad.
In de aanloop naar de verkiezingen van 2006 dachten velen dat de partij zichzelf overbodig had gemaakt, dat de vernieuwing bereikt was. De gemeenteraad en de gemeentepolitiek leken echt veranderd. Zij hadden ongelijk, want wat is er nu, vier jaar later, van die vernieuwde bestuurscultuur overgebleven? Bitter weinig.
Goede ideeën en gerechtvaardigde kritiek vanuit de bewoners van de stad of van de oppositie waren niet welkom, en liepen stuk op coalitiedwang en machtspolitiek van de grootste partij. Het debat met de bevolking en in de raad werd ontlopen en doodgeslagen. Verantwoording afleggen aan de bevolking is er niet bij.